Аллямовы Феракша
абый и Фярзана апа.
Аллямов Феракша абый (1926-1988гг).
Родился в
Был одним из уважаемых односельчан. Он заполнился нам своей многогранной деятельностью. О нем знали хорошо как в селе, так и в районе.
Вот, например, что писала в то время корреспондентка районной газеты « Ленинское знамя » Н. Илюшина, которая хорошо знала эту семью: « Работал Аллямов Феракша директором Шубинского Дома культуры. Настоящий мастер был: владел прекрасно кистью и пером, умел фотографировать и красиво танцевать, показывая фокусы, руководил кукольным кружком, любил готовить для сельчан праздники….».
О Феракша абый не забыли и мы - односельчане, часто посетившие наш клуб.
Подходя к клубу к 10.00. или 1 6.00. я ни разу не замечал, чтобы
он открылся с каким либо опозданием.
Такой ответственностью и энтузиазмом он работал. Если раскрыть сказанное
корреспондентом газеты, то мы действительно окажемся сказочном мире
того времени, нашей юности.
1.Феракша абый много фотографировал тружеников на полях во время
уборки зерновых, свекла и картофеля.
Потом по окончании работ, организовал в клубе демонстрацию всего этого.
Представьте себе такую сцену: в одном из октябрьских
вечеров полный зал зрителей в клубе.
Тишина идеальная. Все взгляды устремлены на большой экран. Там, на экране меняются фотографий односельчан –
передовиков, с их семьями, в том числе их дедов, сражавшихся ВОВ, и всё это
сопровождается комментариями с микрофона на вес зал. А потом звучит
поздравительная песня в их адрес.
2. Также сказочно проходили Новогодние елки с розыграшем самодельных лоторейных билетов.
3. Функционировала художественная деятельность. Даже в одно время специально вызванного музыкального мастера под руководством Салахетдинова Мустафы абый из Пицы. Со сцены видели многих талантливых певцов, баянистов, танцоров, которые, к сожалению, по объективным причинам себя не реализовали как артисты. Чего стоит, например, успехи по танцам Аллямовой Слу, дочери Феракша абый, которая удивляла своим артистизмом: гибкостью и пластичностью в многообразных движениях, подбором музыки и одежды и т. д. Участвуя на районных и межрайонных выступлениях , шубинские артисты всегда удостоились призовых мест.
4. Большого труда стоила
организация встреч с ветеранами в честь 9 МАЯ и общение на сцене по теме « Никто не забыт, ничто не забыто». По этой же теме он
сделал объемную работу- стенд «Они сражались за Родину».
Он восстанавливал фамилии и фотографии участников ВОВ. Вызвал художника Шакирова
Карим абый, который со старых фотографий снял
копии и нарисовал портреты, которые до сих пор висят на стенах Дома культуры. К
большому сожалению, многие испорчены тупой
молодежью, и больше некому восстановить. Вот так мы относимся к своим героям
отцам и дедушкам, которые отдали жизни за нас. Так относимся своей истории. Боюсь, это без наказания не останется или уже наказаны. Такой образцовый клуб не смогли беречь.
5. На стенах у
холла клуба были вывешены фотографии тружеников.
6. Функционировала
библиотека, бильярд, настольные игры и т.д.
7. Стенды: « Кто нам построил наш клуб», « Строителей нашего клуба»,
8. Отдельные
шкафы для «Спортивных кубков и призов».
Так профессинально и
энтузиазмом мог делать только
единственный человек по имени Аллямов Феракша. Другим это не
дано, хоть с двумя высшими образованиями. Потому, что он любил свою работу, односельчан, молодежь, да и
вообще Жизнь. Это дар от Бога, таким надо родиться.
В своей молитве, что читаю раз в неделю, я говорю такие
слова: « рухлары шат булсын, жәннттә урыннары булсын в том числе у людей », кто сделал мою молодость и жизнь сладким,
кто направил меня по правильному пути». Без сомнения, сюда попадает и имя Феракша абый. Наверное, Бог не
даст такого человека нам дважды. Если сохраним светлую
память о нем и помнить его дела, может и проявит Он милость.
В настоящее время нет –нет да возникает желание
провести в клубе или правильно сказать там, что осталось от клуба, хоть какое
то представление-концерт. В прошлом 2008году, 26 июля, прошёл концерт, извините
за нескромность, по моей инициативе. И во время концерта по моей просьбе
прозвучала песня в исполнении Ф. Динара, посвященная Аллямову
Феракша абый. Нет, я не
забыл его. Думаю много таких,
которые помнят старания Феракша абый. Но они просто
почему-то у нас молчаливые. Если на страницах сайта, кто –то
прочитав эту страницу, напишет о нем слова благодарности, то это действительно
будет услышана многими.
Так хочется видеть клуб отремонтированным. Не хочется видеть ту постоянную грязь, что перед клубом Феракша абый. В прошлом году я позаботился, чтобы убрали, и в этом году тоже. Об этом написано в сайте. Но почему -то наши люди с короткой памятью. Не могут выполнять даже эти элементарные вещи.
Ферекша абый
запомнился мне очень активным,
жизнерадостным, умеющим шутить, с улыбкой на лице и мастером- профессионалом
своего дела.
Аллямова Фярзана
апа.
Жизненный и трудовой пути Фярзана апы действительно очень интересные. Она окончила педучилище и проработала сначала в одной из школ Свердловской области. С 1953г начала работать в нашей.
Столько много лет отдано воспитательной работе и обучению
детей. Об этом пишет также время корреспондент газеты « Ленинское знамя » Н.
Илюшина: « Ф.М. Аллямова многие годы учительствует в
школе. Далеко не каждому педагогу удается добиться истинного уважения и
расположения к себе своих учеников. Фярзана апы же никто не
обходит стороной, о ней помнят, её любят…..».
Недавно, совсем случайно узнал, что она пишет и стихи, которые
напечатались на страницах газеты Туган як». Они аккуратно записаны и в своем дневнике. В этих,
прекрасных и с глубоким смыслом в стихах,
отражены темы и родного края, родного очага, профессии, друзей, детей,
детей-сирот, одиноких пожилых, ветеранов ВОВ, о близком человеке, с кем связала
свою судьбу и многое другое. С моей точки зрения ей удалось раскрыть себя в
жизни и полностью( или почти полностью) реализоваться.
А то мы, нынешняя молодежь, живем замкнувшись в своих искусственно созданных нами же проблемах
и не имеем активности в реализации себя
в
жизни.
Я думаю и повторяюсь : « Вот многие были бы такими, как Фярзана апа, вот были бы
такими……, то наша жизнь намного была бы светлей и интересней!!!».
Фярзана апа
сполна получила благодарности от своих односельчан, коллег, бывших учащихся. Об этом не раз было написано
на страницах газеты « Туган як». Также читая рукописи
Рамазанова Хасян абый, встретил статью о ней. Так тепло и уважительно он
отозвался о ней как о человеке, преподавателе, высоко оценил её человеческие и
профессиональные качества.
Одна из болезненных вопросов в её жизни- это ранняя
потеря близкого человека. Они с бывшим супругом Феракша
абый прожили многие годы, были преданными друг другу.
И когда не стало его, то она перестала посещать наш клуб-
больно ходить, да и молодежь привели его в
безобразное состояние, за что она и переживает.
Чувствуется, на сегодняшний день Фярзана
апа считает себя счастливой, с чувством выполненного
долга перед близкими, учащимися, своими детьми и внуков. И благодарна
своей судьбе.
Она многие годы возглавляла методическое объединение учителей начальных классов. Была членом женсовета. Имеет медали, благодарности.
Награды:
1. 2 октября 1976г. Почетная грамота за воспитание учащихся.
2. октябрь 1980г .
Почетная грамота за воспитание
подрастающего поколения.
3. 5 февраля 1982г. Почетная грамота за воспитание подрастающего
поколения и
в
связи 50 летием со дня рождения.
4.февраль. 1982г. Почетная грамота
из Сергачского РОНО за воспитание
подрастающего
поколения и за высокие результаты в работе.
5. 1986г. Почетная грамота из Сергачского
РОНО за воспитание
подрастающего
поколения за высокие результаты в работе.
6 1987г. Почетная грамота за
воспитание подрастающего поколения и за
долголетний добросовестный
труд.
7. Медаль « Ветеран труда».
8. Значок « Победитель в соцсоревновании».
9. Май 2005г. Медаль в честь «60
летия Победы в ВОВ».
В Доске Почета нашего
колхоза в прошлом, и в альбоме « История колхоза Шубинский»,
созданным Рамазановым Хусяин
абый и Жиганшиным Алимжан абый, разделе «Знатные
люди колхоза» есть статья и об её отце,-
Мустафы абзый.
«Сейфуллин Мостафа. Один из первых членов колхоза. Всю жизнь
трудился образцово. Был сеялщиком, счетоводом.
Организатор и активный участник сельской художественной самодеятельности». (отец нашей учительницы Фярзана апа).
Стихи, напечатанные в газете и из книги “ Мы из племени
Тукая”.
Шифа бирсен туган
як.
Шифа бирсен сезнең
җаныгызга
Туган якның иң
саф хавасы,
Күперләрне
чыкканда ук көч-хәл бирсен
Борылып аккан Пиана елгысы.
Шифа бирсен сенең
йөрәккезгә
Туган якның
чишмә сулары,
Күңелегездә көч-дәрт
уятсын
Хәтфә кебек
болын буйлары.
Шифа бирсен сезгә
туган якта,
Киң кырларда
үскән игеннәр.
Басу өсләрендә тургай сайрар,
Сезгә теләп озын
гомерләр.
Шифа бирсен сезгә хуш
наратлар,
Кан тамырларыгыз тигез
типсеннәр,
Урмандагы кәккүк
тавышлары
Озын гомер вәгъдә
итсеннәр.
Шифа бирсен сезгә,
туган якның
Туып килгән яңа
көне дә,
Йөрәккезгә
көч һәм дәрман бирсен
Иртә савым сыер
сөте дә.
Шифа бирсен сезнең
йөрәккезгә
Туган якның
нәфис җилләре,
Гөл-чәчәкле
уйсу аланнардан
Өзеп капкан
җимеш –җиләге.
Сезне озаттык туган
ягыбыздан,
Зур теләкләр
теләп калдык без,
Туган якның бар
шифасын җыеп,
Исән йөреп,
исән кайтыгыз.
( 15 март 1991 ел).
Иртә
киттең безнең арадан.
(Тормыш
иптәшемә Ферекшага абыйга багышлап)
Арабыздан киттең,
дөнья киңлегеннән
Өзеп йөрәкләрнең
пәрдәсен.
Йөрәккә
кан сава, күздән яшьләр тама,
Сүндең болай
иртә нигә соң?
Өлгермәдең
әлдә чынлап картаерга,
Куйдың иртә
дөнья афәтен.
Өметләнеп
пенсияне көттең,
Күрәлмәдең шуның рәхәтен.
Тормышта син
мәҗлес күрке идең,
Күңелебезгә
ачкыч табучы.
Мәрхәмәтсез
үлем кочагыннан сине
Ник булмады тартып алучы.
Бу рәхимсез
әҗәл сине алып китте,
Кире кайтмый торган юлларга.
Синең
төсең күңелләрдән китмәс
Гомер буе, елдан-елларга.
( 7 май 1991 ел).
Язлар яме.
Язлар җитте исә,
бар табигать
Кояш нурларына
күмелә.
Яфраклардан таңда
чыккар тама,
Сиреннәрдән хуш
ис сибелә.
Кем сокланмас шушы
гүзәллеккә!?
Кем сөенмәс
күреп яз ямен?!
Иң зур
бәхет-дуслык һәм тынычлыкта
Каршы алу язлар
бәйрәмен!
Һәрбер
көне туган илебезнең
Яздай матур язга охшаган.
Хезмәтенә
-күәт, иҗатына-
Илһам ала халкым
шунардан.
( 7 май 1991 ел).
Календар бите.
Һәр көн
саен календарның
Бер битен ертам иртән.
Уйлап баксаң,
гомеремне
Киметә барам
икән.
Санаулы календарь битен
Әрәмгә
ертмыйм микән?
Тормышым
көннәрен дә мин
Нәк шулай итмим
микән.
( 7 май 1991 ел).
Балалар йорты.
Бар нәрсәсе бар
аларның:
Уенчык-тәтиләре,
Бүген тагын
күренмәде
Әни һәм
әтиләре.
Төннәрендә
тансык куллар
Назлап сөя,
иркәли.
Нарасыйлар төштә
генә
Рәхәтләнеп
көлгәли.
Туган көнендә
аларга
Чәчәкләр
өләшәләр.
Ак халатлы апалары
“ Балам”,- дип
эндәшәләр.
Балалар йорты... матур бина,
Сагышлы
тәрәзәләр.
Алмадай кызлар, малайлар
Урамны
күзәтәләр.
Бар нәрсәсе бар
аларның:
Уенчык
тәтиләре...
Тик нигәдер
күренмиләр
Әни һәм
әтиләре.
( 12 июн 1991 ел)
Авылым күрке.
Нәк авылым уртасында
Калкып чыкты өч катлы
бина,
Яше-карты шул бинага
Сокланып карап уза.
Җәй аеның
бер көнендә
Булып үтте тантана,
Шушы көнне бу бинага
Күтәрелде
манара.
Авылымның күрке
булып
Ашты илем күгенә,
Манара белән ай
Ерактан ук күренә.
Иртә торып чыксам
тышка,
Күзем шул якка бага.
Нәк
тәрәзәм каршысында
Балкып тора шул бина.
(31 январ 1992 ел)
Сез булганда.
Матур уйлар туа, шатлык арта,
Сезнең белән
булган бер табында,
Күңелем
бөтен минем, көнем аяз,
Сез булганда, дуслар, сез
булганда.
Мөлкәтем мул
куанычым чиксез,
Туры минем йөрер
юлларым да,
Биш хазрәт тә
кала бергә генә,
Сез булганда, дуслар, сез
булганда.
(31 январ 1992 ел)
Әниемнең
туган көне.
Әнеемнең туган
көне:-
Иң күңелле
бәйрәм бездә.
-Озак яшә, әни,-
дибез,-
Узсын яшең, хәтта
йөздән.
Чәчәкләрнең
матурларын
Без сайлыйбыз аның
өчен.
Рәхмәтләрнең
олысы безнең
Тәрбияләп
үстергән өчен.
Газиз әнкәй,
бәйрәм табыныбыз
Синең белән
бигрәк күңелле!
Шөкер, барлык
балаларың белән
Каршылыйбыз туган
көнеңне.
Озын гомер бирсен Ходай
сиңа,
Сызламасын
аяк-кулларың,
Сау –саләмәт
узыйк бергәләшеп
Сикәлтәле тормыш
юлларын.
(20 март 1992 ел)
Беренче кар.
Мамыктай ап-ак кар яугач,
Алсу куанган иде,
Чанада шуып кайтырга
Кичтән җыенган
иде.
Иртә торып тышка
чыкса,
Карлары эреп беткән.
Озак йоклаган шул Алсу:
Кыш инде кире киткән.
(31 январ 1992 ел)
Туган йорт.
Гомеремнең изге урыны
ул,
Зиннәтләр юк
аның эчендә,
Ул бик зур түгел, гади
бер өй,
Әмма изге
һәрбер төше дә.
Аруларым бетә аны
күргәч,
Сагынуым шудук онтыла,
Киткәнемә
үтсә дә күп еллар,
Ашыгып кайтам туган йортыма.
Морҗасына карыйм:
төтен чыга,
Йөрәгемә
җылы йөгерә,
Әнкәйнең,
димәк, учагында
Безнең өчен ашы
өлгерә.
Мичен яга-яга безне сагна,
Тәрәзәдә
моңсу карашы.
Бәйрәмнәрнең
иң олысы икән-
Шул морҗадан
төтен чыгуы.
Һич кичермәс бу йорт
туганнарның
Күршеләргә
кайтып китүен,
Шуңа күрә иң-иң курыкканым
Шул морҗадан
төтен бетүе.
Ышан, әнкәй,
мәңге кызартмабыз
Синең йөзне,
туган ил йөзен,
Таркатмабыз туып
үскән йортны-
Ата-бабаларның
нигезен.
(26 июн 1992 ел.)
Май иртәсе.
Йомшак җил исеп
битләрне
Иркәләп сыйпап
тора.
Кояш та иртә уянып
Җир йөзен
нурландыра.
Алмагачлар ак
чәчәктә,
Ак
чәчәктә- чияләр.
Шомыртлар да алар кебек
Ап-ак күлмәк
кияләр.
Күзне
иркәләп чәчәкләр
Ерактан балкып тора
Алардан
күңелгә шифа,
Хуш исләр аңкып
тора.
Май иртәсен мактап
сайрый
Сандугач та
тирәктә.
Аның ягымлы
җырлары
Дәрт уята
йөрәктә.
(5 июн 1993 ел).
Авылларның
гүзәле син.
Синдә тудым,
синдә үстем
Синдә үтте яшьлек
елларым.
Сине сөюемне
сөйләр өчен
Җитмәс кебек
җылы сүзләрем.
Туган илдә матур
авыллар күп,
Күңелемә
алар ят түгел,
Тик берсе дә
аның Шөбиле түгел,
Беркайсы да туган як
түгел.
Күпме көч
һәм акыл ияләре
Бәйләгәннәр
сиңа язмышын.
Йөрәк
моңым минем, бәхетем син,
Мәхәббәтем,
гомер агышым.
Шөбиленең
төн ягында
Җәелгән
иркен болын,
Җәй
көннәре бала-чага
Шау килә
көнозын.
Авылымның көньягында
Җәелеп ята
киң басу,
Җиң сызганып
эшли халкым,
Һич белми ару-талу.
Бормалы Пиана буенча
Безнең авыл сузылган,
Ярларындагы талларда
Кошлар оялар корган.
Болыннарың иркен,
кырларың киң,
Пианаңда салкын
суларың,
Кырларыңда шаулап иген
үсә,
Болыныңда гөрли
сабантуйларың.
Пианам минем, туган
җирнең
Матурлыгын күрәм
суыңда.
Балыкчылар ятьмә сала
Иртән таңда
синең ярыңда.
Иртәнге тын Пиана
өсте
Уята бөтен хисне.
Бер җырласам ярдан-
ярга
Җырым
тибрәлә төсле.
Юллар, юллар, борма юллар,
Алып киткәли безне,
Китсәк тә сагынып кайтабыз
Үз туган
җиребезне.
(17 июл 1992 ел.)
.
Картлар йорты
тирәсендә.
Син кызганып
күзең салмый узган
Һәр почмакта
көтеп җир тора.
Бу дөньяда яшьлек
кенә түгел,
Картлык та бар, картлык йорты
да.
Тукайларны белгән
картлар анда...
Укый көн-төн,
кулын кушырган.
Бишмәтенә кызыл
билбау бәйләп,
Үткән юлны
сагына, утырган.
Эшсезлектән газиз
карчыкларның,
Көне-төне поша
эчләре.
Баш куюга, Берлин якларына,
Алып китә
күргән төшләре.
Яшь исәбен әйтмәс
алар сиңа,
Саләмәтлек
кенә син телә.
Тамак та тук, урын-җир
дә әйбәт,
Ә
күзләрдән сагыш сирпелә.
Картлар йорты
тирәсендә тынлык,
Өй дә җылы,
өс-баш бөтен..
Әмма тынлык..
икеләтә тынлык..
Икеләтә озын
монда көн һәм төн....
(23 октябр 1993 ел.)
Укытучы теләге.
Сезнең өчен янып
гомер буе
Көмешләнде
чигә чәчләрем.
Бабалар, сез -илем
киләчәге,
Бабалар, сез – тормыш
чәчәге.
Күпләрегез инде
канатланып
Еракларга очып
киттеләр.
Минем өчен һаман
сез - сабыйлар,
Булсагыз да инде
бөркетләр.
Җиз кыңгырау
кебек тавышыгыз,
Сөйләшсәгез,
уйнап көлсәгез,
Болындагы
чәчәкләрдәй булып
Төшләремә
минем керәсез.
Балалыктан сезне
мәхрүм итеп
Куркытмасын берүк ят
хәбәр.
Күзләрегез
мәңге очкын чәчсен,
Күңелегез булсын
ак дәфтәр.
(5 июн 1993 ел).
Гомерем сукмагы.
Мең тугыз йөз
кырыкта мин
Мәктәп бусагасын
атладым,
Каршы алды Халимә
апам,
Өметемне сиңа
багладым.
Һәркөн
иртә тамак ялгап,
“ Букча”алып киттем
мәктәп юлына,
Бүгенгәдәй
әле хәтеремдә,
Әлифбамны алдым
кулыма.
Чын һәм ихлас
күңел белән
А.б.в, г..ларны өйрәндем,
Укытучым-якын кеше булды,
Фән нигезләрен
аннан өйрәндем.
Җиде класс
бетергәчтен,
Нишләргә?,-дип
уйладым,
Киңәш сорап
иң беренче
Укытучы апама юл алдым.
Рәхмәт, апам,
киңәшегез өчен,
Олы юлда маяк булдыгыз,
Авыр, ләкин мактаулы
хезмәтемдә
Ярдәмче дә
миңа булдыгыз.
Мең тугыз йөз
илле бердә
Олы юлга аяк атладым,
Урта-Бугалыш
мәктәбендә
Укытучы хезмәтемне башладым.
Яшьлек вакыт - юләр
вакыт,
Ниләр генә
күңел уйламый.
Тик шулай да туган
ягың,
Мәктәбең
сагынмый буламы?.
Мәхаббәт ул
көчле нәрсә икән,
Белми араларның
ерагын,
Ерак араларны якын итеп
Мәхаббәтем ягына
юл алдым.
Ике елдан кайттым сагынып
Авылымны, газиз
әнкәмне.
Үз
мәктәбемдә дәвам иттем
Яраткан хезмәтемне.
Туган авыл! Изге
туфрагыңда
Тәүге
эзләремне эзләдем,
Еллар үтте,
хәзер үзем
А.б.в. г....ларны
өйрәтәм.
Һәр көн
иртә портфель тотып
Таныш сукмагымнан атлыймын,
Чәчләремә
чал керсә дә,
Мәктәбемне “
бәхет юлы” дип атыймын.
Әгәр миңа
сорау бирсәләр:
-Сөенечең ни?
–дисәләр,
Сөенечем минем
таңнан торып
Мәктәбемә
килгән иртәләр.
Әгәр миңа
сорау бирсәләр:
-Шатлыгың
ни?-дисәләр,
Шушы мәктәп
сукмаклары
Шатлыгыма мине
илтәләр.
Әгәр миңа
сорау бирсәләр:
-
Бәхетең ни?
–дисәләр,
Бәхетем - шушы укучылар
Кеше булып үссәләр.
Әгәр миңа
сорау бирсәләр:
-Нәрсә диеп
синең теләгең?
Шушы изге сукмагымнан
Гел атлавым, минем
теләгем.
(1 январь 1993ел.)
Һәйкәл
янында биш минут.
Килегез
һәйкәл янына,
Чәчәкләр
китерегез.
Сугышта үлгән
солдатны
Исләргә
төшерегез.
Биш кенә минут
биредә
Туктап калыгыз, дуслар,
Чәчәләр
белән янәшә,
Постка басыгыз, дуслар.
Карагыз да уйланыгыз,
Тынлыкны кузгалтмагыз.
Кайгыны да, сагышны да,
Йөрәктән
югалтмагыз.
Кайтмады солдат сугыштан
Туган –үскән
йортына.
Билгесез калды исеме,
Кайтты моңлы җыр
гына.
Ветераннар ул солдатка
Чал башларын ияләр.
Дөньяда барлык аналар:
“ Минем улым”,-дияләр.
Пионерлар сафка басып,
Аңа салют
бирәләр.
Дөньяда барлык
балалар:
“ Минем
әти”,-дияләр.
Карагыз да уйланыгыз
Шушы
һәйкәл каршында,
Сугышның кайнар
ээзләре
Тын каберләр ташында.
Килегез
һәйкәл янына,
Чәчәкләр
китерегез.
Сугышта килгән
солдатны
Исләргә төшерегез.
(7 май 1993 ел.)
Комментарий
өстәге шигырьга.(М.М):
Җырга салсаң бу сүзләрне,
Матур җыр булыр иде.
Барча булган тыңлаучылар
Кушылып җырлар иде.
Язучы да, җырлаучы да
Яңгыратыр иде Җиңү
көнен.
Сугышта вафат булганнар да
Сизәрләр иде бәйрәм
көнен.
(М.М.)
Ана.
Чәчләре ак аның, көмеш төсле,
Ул кайгылар күпме кичергән,
Улларыңның талса канатлары,
Йөрәгеннән алып көч биргән.
Бөек хөрмәт безнең анабызга,
Чәчәк сибик аның юлына.
Безнең өчен бөтен гомерен биргән
Тик ул гына, бары ул гына.
Сез, дөньяның иҗат ташчылары,
Сөялләнсен оста кулыгыз.
Аналарның бөек мәхаббәтен
Мәрмәр ташка коеп куегыз!
Һәрбер кеше аңа башын исен,
Узган чакта шуннан юллары.
Ана дигән шушы бөек исем-
Башыбыздан торсын югары.
(7 май 1993 ел.)
Туган җирем
эчкән сулар.
Әнкәй миңа
тәмле татлы сүзләр
Өйрәтмәгән
сабый чагымнан,
Яратуы күкрәк
сөте белән
Һәр баласына
тигез салынган.
Авылымны өзелеп
сөям диеп
Сөйләп йөрми авыл кешесе.
Чәчә, ура, илне
туендыра-
Яратуның шунда
көчлесе.
Болыннарым сагына,
печән җитсә,
Кырлар чакыра урак
өстендә.
Печән исе, кара
икмәк тәме
Канга сеңгән ана
сөтеннән.
Басуларның булды
көйгән чагы,
Кем кайгыдан качып котылган?
Кырны баскан әрем әчесе дә
Күз яшьләре
белән йотылган.
Туып үскән
җирем, эчкән суым,
Сулар һавам- туган як
кынам!
Күпме балаң яуда
башын салды,
Шушы җирдә
яшәү хакына.
Үлгәннәрнең
калган гомерләре
Ал таңларда кушылып
кабына.
Туган җир ул кеше
күңеленә
Ана сөте белән
салына.
Тәпи баскан
җирем, эчкән суым,
Кара, акмы, ачы, татлымы-
Бөтен гомерем
белән түли алмам
Шушы җирдә
яшәү хакымны.
Туган
көнемдә.
Бервакытны миңа илле
тулды,
Дус-ишләрем котлап
килделәр.
“Кеше гомере хәзер
илле түгел,
Алтмыштан да арта,-
диделәр.